مریض حالی ام خوش نیست...

عاقبت این روزهای طلایی

شد امیکرون !

بعد از سه روز میشه تازه یکم نفس کشید..

قسمت همه از این اپیدمی جدید علائم مختصر بود و برای من مفصل!

چیزی که همیشه این ویروس رو برام ترسناک میکنه اینه که تو هر نقطه از جهان که دست بزاری این ویروس هست و همه درگیرشن..

مثل یه کاربر مجازی که تو مالدیو،وسط جزیره،روی اقبانوس ،دچار این ویروس زشت اومیکرون شد!

جهان با چه نقطه اشتراک کثیفی به هم پیوند خورده!

روزهای شیرین و تلخ

شاید سرآغاز همه ی رسیدن ها و خوبی ها ،سختی و روز های نفس گیری باشه.

اما واکنش هر کس متفاوته!

برای من کافیه صبح بشه این شب..

تمام!

دیگه هیچ راه ارتباطی با سختی ها و مشکلات ندارم.گاهی یادم میره حتی برای این لحظه ی خوب چه دردایی رفته..

نمیدونم خوبه یا بد..ظاهرا خوبه اما انگار باید دردای گذشته رو لمس کرد که از خوشی امروزت بیشتر لذت ببری!

خلاصه روزای پر چالشیه که هر روزش برام یک ورق پر محتوای زندگیه!

به امید عاقبت خوش و سبز