ساده ى ساده...

ساده ى ساده 

هى بو مى کنى

هى بیشتر یاد قدیمى ترین چیزهایت میفتى

هى مى شنوى صداى چرخش را

هى بیشتر یاد آدمهاى قدیمى میفتى!

ساده ى ساده

با یک نگاه

تمام لباس ها و پیراهن هاى گل گلى اى که مادر بزرگ برایت دوخته به یادت مى افتد

این بهانه هاى دوست داشتنى

با ارزش ترین وسایل موجودى خانه ى ماست!

ساده ى ساده!

مى دانى؟!

نشسته اى به فکر مداواى من

انگار نه انگار

من  به سرطانى

چون "تو"

مبتلا شدم!!

شاعر بنشین تا به تو عرضی برسانم!!

حال همه خوب است من اما نگرانم
چند بیت بداهه نکند شادروانم؟!

دلواپس تشریح غزل های تو هستم
بی پرده بگویم که هویدا نتوانم

آن طبع ملیحت که شده حکم شرابم
لا جرعه کند مست به هر بیت که خوانم

"ای لب رطبی چشم هایت "... هی وای
شاعر به خدا دست خودم نیست ...جوانم!

تا کی بخورم حسرت آن سوژه ی شعرت
تا چای بنوشد به کنار قَلَیانم؟!

شاعر شده ای تا که شوی محرم شبهام
اما شده ای با غزلت قاتل جانم

من دشمن هر خلوت عشاق نگردم
در جمع نگنجد که به خلوت بکشانم..

چشم من ازین سه نقطه ها آب نخورده
حالا که شده چشم تو چپ چپ به گمانم!!