این روزا حس مى کنم خیلى چیزا رو مى بینم
چیزایى که تاریک بودن حالا خیلى روشن شدن
هواى خوب رو مى فهمم!
.........
این روزا
همین روزهاى تازه اى که از بیست و یک سالگیم مى گذره
انگار یکى آروم داره با پشت انگشتش رو صورتم مى کشه...
همون حس خوب ناز شدن!
........
این روزا
همه چى روشنه
همه چى مشخصه
دلم قرصه
به دوستاى خوب,به خونواده ى خوب,,
از همه مهمتر به خداى خوب ترم !
..........
این روزا
زهرا داره بزرگ مى شه !
شب تولد
26 فروردین 1393
مجنون شو و نام مرا همنام لیلا کن
شهد عسل را در نگاه من تقاضا کن
دستى به آن سوى خیالم مى کشى هردم
دستى هم از آغوش گرمت بر تنم واکن
با هر بهارى که رسید از تو نشانى بود
امسال هم در طالعت فال مرا جا کن
چندیست سرطانى به نام بغض در من هست
با جرعه ای شعر و غزل من را مداوا کن
هر جا که فکرش را کنى اسم تو را بردم
باور ندارى بر بخار شیشه ها,ها کن!
مانند تک قرصى که زیر تخت جا مانده
با من درین شبهاى آخر خوب تر تا کن!
تاریخش یادم نیس!
زیاد دور نیست!
"مجبورى به خندیدن...مردم ازت انتظار دارن"
از سوز چشم ها و پریشانى ات مگو
از خط بى نهایت پیشانى ات مگو
آتش جوانه مى زند اینک به جان من
از ازدیاد تاول پنهانى ات مگو
زینب کنار بستر تو منتظر شده
بردار شانه را و ز بى جانى ات مگو
تنها فقط علی شده نور دو دیده دیده ات
تنها به این بهانه ز هجرانى ات مگو
مسمار شاهد است چه آمد به روز تو
از ضرب میخ و نوگل قربانى ات مگو
امشب قرار جان على گشته بى قرار
طاقت بیار از دم پایانى ات مگو
دندان فشرده اى به جگر ,دم نمى زنى!!
با روى زرد و دیده ى گریانى ات مگو
کوچه ز شرم صورت تو سوت و کور شد
از تازیانه خوردن و ویرانى ات مگو
ز.سادات
شب شهادت مادر
فاطمیه دوم 93
صاحب خانه را حال خوشى نیست
محتاج کمى دعا
اندکى نظر
و باز هم دعاست...
یک دنیا صبورى محتاجم..
ساده ى ساده
هى بو مى کنى
هى بیشتر یاد قدیمى ترین چیزهایت میفتى
هى مى شنوى صداى چرخش را
هى بیشتر یاد آدمهاى قدیمى میفتى!
ساده ى ساده
با یک نگاه
تمام لباس ها و پیراهن هاى گل گلى اى که مادر بزرگ برایت دوخته به یادت مى افتد
این بهانه هاى دوست داشتنى
با ارزش ترین وسایل موجودى خانه ى ماست!
ساده ى ساده!
نشسته اى به فکر مداواى من
انگار نه انگار
من به سرطانى
چون "تو"
مبتلا شدم!!
بیا
در این بساط گدا پرورى
دور همه ى صف ها را خط بکش
اصلا
تمام سهم من ، مال تو
تمام تو، سبد کالاى من!
